با سلام و ضمن عذر خواهي از همه دوستان

يه روز يه باغبوني، يه مرد آسموني

نهالي كاشت ميون باغچه مهربوني

ميگفت سفر كه رفتم يه روز و روزگاري

اين بوته ياس من ميمونه يادگاري

آدماي بي احساس پاگذاشتن روي ياس

ساقه هاشو شكستن آدماي ناسپاس

ياس جوون مرگ اون تكيه زدش به ديوار

خواست بزنه جوونه اما سر اومد بهار

يه باغبون ديگه شبونه ياسو برداشت

پنهون ز نامحرما تو باغ ديگه اي كاشت

هزار سال كوچه ها پر ميشه از عطر ياس

اما مكان اون گل مونده هنوز ناشناس

                            (شادمهر عقيلي)

آپ بعدي، بعد از ايام فاطميه ميباشد با يك داستان بسيار زيبا

انشا ا...

                                           دوستدار شما. سمير